Izvor fotografije: Wikipedija

Opsada Kroje (1450)

U junu 1450. godine, dvije godine posle osmanskog osvajanja Svetigrada, Murat i njegov sin Mehmed II, svoju ogromnu vojsku od 100 000 ljudi preusmjerili su prema srcu pobunjeničke teritorije - Kroji, koju su opsjeli. Skenderbegova strategija bila je da u Kroji ostavi vojsku od 1.500 ljudi pod komandom njegovog najlojalnijeg poručnika, Vrana Kontina, dok je sam sebi namijenio jedinicu sačinjenu od Slovena, Njemaca, Francuza i Italijana, koju je koristio da uništava Osmanlije koje su ulogorene okruživale zidine Kroje. Ovu taktiku napada Turci su teško podnijeli, jer je u toku ovih napada uništena velika količina ratnih zaliha. U ovakvom stanju napadačeve vojske, pobunjeničke snage sa lakoćom odbranile su tri glavna protivnička napada na zidine Kroje, nanoseći im istovremeno nepovratne gubitke. Poslednja opcija Osmanlija, da presjeku dotok vode utvrđenju, mizerno je propala kada su se njihovi podzemni tuneli urušili. Na kraju, Osmanlije su ponudile 300.000 aspra (osmanskih bronzanih novčića) i visoki rank oficira u osmanskoj vojsci Vranu Kontinu, koji je odbio obije ponude.

Tokom ove iscrpljujuće opsade, mletački trgovci iz Skadra prodavali su hranu Osmanlijama, dok su mletački trgovci iz Drača hranu prodavali Skenderbegu. Otkrivši ovo, Skenderbeg je izvršio silan napad na mletačke karavane, koji je doveo do povećanja tenzija između njega i Mlečana, ali je sukob riješen uz pomoć Balija iz Drača, koji je zaustavio mletačko dopremanje hrane Osmanlijama. U septembru 1450. godine, osmanske trupe pogodila je bolest nestrpljenja. Prijetila je pobuna među vojnicima, koji su bili razjareni činjenicom da se još nisu dokopali utvrde. Murat je bio svjestan da Kroja sigurno neće pasti prije predstojeće zime, pa je odlučio da se, u oktobru 1450. godine, sa preostalom vojskom povuče u Jedrene. Osmanlije su izgubile 20.000 ljudi u toku opsade. Postoji podatak da je više osmanskih vojnika ostavilo kosti pred zidinama Kroje, nego što se sa Muratom vratilo u Jedrene. Nekoliko mjeseci kasnije, 3. februara 1451. godine, Murat je umro u Jedrenu, gdje ga je naslijedio njegov sin Mehmed II (1451—1481).

Nakon za obije strane iscrpljujuće opsade, Skenderbeg je ostao bez gotovo svih resursa neophodnih za nastavak ratovanja. Plemići Lješke lige iz okoline Kroje počeli su da prelaze na Muratovu stranu, jer je on mogao da ih spase od progona. Čak i posle Sultanovog povlačenja, oni su odbili da se pruže pomoć Skenderbegu da proširi svoju teritoriju. Skenderbeg je bio primoran da u pomoć prizove stare saveznike svoga oca, pa je lično otputovao do Dubrovnika. Dubrovčani su smesta informisali Papu Nikolu V, koji je odmah Skenderbegu pružio potrebnu finansijsku pomoć, zahvaljujući kojoj je Skenderbeg uspio da stabilizuje svoju vlast u Kroji i čak se i proširi. Skenderbeg je zbog svoje junačke borbe postao čuven u čitavoj Evropi, čiji su veliki vladari krenuli da uspostavljaju veze sa njim. U Kroju ubrzo su pristigli ambasadori najvećih evropskih centara - Rima, Napulja, Ugarske i Burgonje.