Izvor fotografije: Wikipedija
Opsada Berata
Početkom 1454. godine, Skenderbeg i Mlečani su informisali kralja Alfonsa i papu o mogućoj osmanskoj invaziji, te su od njih zatražili potrebnu pomoć. Papa je poslao 3.000 dukata, a Alfonso je poslao 500 pešadinaca i izvjesnu sumu novca Skenderbegu. Međutim, Mlečanima se nikako nije dopadao prisan odnos Skenderbega i Alfonsa, njihovog zakletog neprijatelja. Alfonso je svoj odnos sa Skenderbegom zloupotrebljavao da ucenjuje Veneciju, koja nije imala pozitivna iskustva iz ratovanja sa njim, prijeteći joj često da će ih Skenderbeg napasti u periodu od 1448—1458. Venecija se zato pomirivala sa Skenderbegom više puta tokom tog perioda.
U junu 1454. godine, Rejmon je pristigao u Kroju, ovog puta sa titulom "potkralja Lješke lige, Grčke i Slavonije", i sa ličnom porukom Skenderbegu kao generalnom kapetanu napuljskih trupa u djelovima Lješke lige. Uz Rejmona, kralj Alfonso je poslao sveštenika Fra Lorenza da Palerina i Fra Đovanija de l'Akuila Lješkoj ligi sa zastavom Krstaša, što je signaliziralo početak Alfonsovog planiranog pohoda. Čak iako se taj krstaški rat nikada nije ni desio, napuljske trupe su korišćene u Skenderbegovoj opsadi Berata, gdje su pretrpjele najveći broj gubitaka.
Opsada Berata je bila pravi test vojski novog sultana i Skenderbega, koji se završio osmanskom pobjedom. Skenderbeg je opsijedao gradsku tvrđavu mjesecima, zbog čega je osmanski zapovjednik u tvrđavi konstantno bio u dilemi oko predaje. Vidjevši stanje osmanskog zapovjednika, Skenderbeg se opustio, ubijeđen da će trđava brzo pasti u ruke njegovih vojnika. Zapovjedništvo nad polovinom svoje vojske, sačinjenoj od oko 5 000 konjanika, koju je ostavio na obalama rijeke Osum, prepustio je svojim generalima Muzakiju i Topiji. Lješka vojska i dalje se osjećala bezbjedno, ali ne zadugo. Ispostavilo se da je Skenderbegov potez bila ogromna strateška greška. Osmanlije su uvidjele šansu da napadnu Skenderbegove trupe, što su i učinili, poslavši veliki broj konjanika pod vođstvom Isak-bega. Osmanlije su ugledale lješku konjicu dok su se odmarale na obalama rijeke Osum, i skoro svih 5.000 preostalih ljeških konjanika bilo je ubijeno. Najveći dio lješke armije bio je pod vođstvom Skenderbegovog tasta Đorđa Arijanita Komnina, koji je Skenderbegu pružio najveću podršku nakon ovog poraza.
Izvor: Wikipedia